Nog voordat het licht werd zaten we al aan het ontbijt. Dan met een paar 4-wiel drives naar de Bassari. Een volk dat nog volgens de oude tradities zou leven.
In de Gambia rivier lag een Nijlvaraan te wachten op de eerste zonnestralen.
Het zou een lange dag worden met wederom heel slechte wegen.
Onderweg gelukkig wel wat foto's kunnen maken, want het landschap was zeker de moeite waard.
Ook enkele vogels konden we vastleggen, zoals de Blauwbuik Scharrelaar, de Roodkruin Scharrelaar, een Lelkievit, een Hagedis Buizerd en een Grijze Wouw.
Het landschap veranderde snel en werd meer heuvelachtig.
We waren al in Bassariland, maar het dorpje waar ze om bekend stonden en waar het opperhoofd huisde lag nog een eind verder. De hutten waren opgebouwd uit lavastenen en het was voor de toeristen ingericht.
Hij vertelde ons uitgebreid over de cultuur van zijn volk en de gebruiken. Vooral de gevechten die de mannen moesten houden om aanzien te krijgen werden benadrukt. De jonge mannen werden opgeleid in ene dorpje hoger op de berg. We zijn daar met hem naar toe gegaan. Het was in vervallen staat!
Terwijl we daar aan het rondkijken waren kwam een oud besje aangesloft die haar hele winkeltje van sieraden uitstalde.
Op de weg naar beneden kwamen we een Bassari meisje tegen
Weer terug in het dorp hebben nog heel wat overredingskracht moeten gebruiken om een dans waar ze om bekend staan en waar ze zelfs voor in Amerika geweest zijn, uit te voeren. Blijkbaar had diegene die dat had moeten regelen dat vergeten. Maar we kregen het toch te zien in originele klederdracht.
We hadden er meer van verwacht. Het was een lange dag geworden. Peter heeft dan ook besloten deze excursie uit zijn programma te halen. Ik zeg: "Strak plan"
