4 april 2019
En dus om 6 uur afscheid genomen van Fred Pansa, die onze bagage nog naar onze auto heeft gebracht zodat we de reis naar Paramaribo konden gaan maken. We zouden Fred later deze reis nog een keer terugzien.
We moesten een 180 km afleggen waarvan het eerste gedeelte onverhard naar het vliegveld Zorg en Hoop.
Tijdens een korte pauze ontdekten we een Plumbeous kite (Donkergrijze wouw) die een hapje aan het eten was hoog in een boom. Tja dan dus de camera gepakt.
Junonia genoveva
En weer doorrijden. We waren ruim op tijd en dat moest ook wel want de auto moest nog ingeleverd worden. We werden vervolgens en onze bagage gewogen voor het vliegtuigje. Peter zat er met zijn opgave ruim naast en ook onze bagage was meer dan 10 kg per persoon. Dat zou dan bijbetalen moeten worden. Achteraf bleek dat ze het door de vingers zouden zien.
Even wat kaarten in de vertrekhal gefotografeerd en we kregen te horen dat het wellicht verstandig was om de eerste dag niet naar het bivak te gaan, omdat het een te zware tocht zou worden vanwege de waterstand in de rivier. Het vliegtuigje werd naar de vertrekhal gereden. In zo'n klein ding had ik nog nooit gevlogen.
Spannend ..... nee hoor. Alsof je in een auto zat.
En dan natuurlijk de camera bij de hand en wat opnames uit het vliegtuigje maken. Steeds hoger en hoger.
Er waren maar 6 passagiers en dus ook maar 6 gasten in deze grote, luxe lodge.
We kregen een drankje en uitleg. Inderdaad beter dat we niet direct zouden doorvaren naar het bivak. We kregen mooie kamers in het hoofdgebouw en konden over 2 dagen aangeven of we alsnog naar het bivak wilden of wellicht ruilen met een upgrade naar een River Cabin. Spullen naar de kamers en onder leiding van een gids een kleine tocht door het oerwoud.
Het was gezien de enorme afstand (2 weken varen naar het dichts bijzijnde dorp of het vliegtuig) te risicovol om alleen het oerwoud in te gaan. Alle dagen stonden er gidsen klaar. Alles was inclusief!