naar Peperpot / Suriname 2019 / Reizen

Naar Peperpot

Op tijd vertrekken was het devies. We moesten onze bagage naar een ander punt brengen daar onze aankomstplaats niet meer vanwege de droger wordende rivier te bereiken was. Langzaamaan raakte de korjaal vol en was het wachten op de bootsman. Met een blik bier in zijn hand kwam hij er uiteindelijk aan. Ook had hij zijn vogelkooitje bij zich. Dit is een verhaal apart in Suriname.

In kleine kooitjes worden zangvogeltjes gehouden die heel goed verzorgd worden. Het zijn statussymbolen en ze worden gebruikt om zangwedstrijden te houden. Hoe beter ze zingen hoe hoger de status en hoe duurder de vogel.

Er zijn 3 soorten zangvogels (in volgorde van wat ze kosten):

Twa Twa’s, zijn zeldzaam, de duurste en van de 3 erg gewild. Ze kunnen net zo duur zijn als een nieuwe auto
Picolets, kosten 80 euro getraind 2000 euro waard
Rowti’s

Op zondagmorgen worden er op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo zangwedstrijden gehouden. Je moet er wel vroeg bij zijn, want het begint bij zonsopgang (dan beginnen de vogeltjes te zingen) en het is om 9 uur alweer afgelopen.

De foto is gemaakt tijdens onze tocht naar de overkant.

Het zou een tocht worden waarbij we weer vele malen vast zouden lopen; uit moesten stappen en de boot moesten lostrekken. Het leek er ook wel op dat onze bootsman het allemaal niet zo goed mee zag want af en toe ging hij vol op de rotsen. De boot was al lek en er werd met een emmertje gehoosd. Hij had een pomp aan boord maar die werkte alleen als er vol gas gevaren werd. En dat was er in het begin niet bij. Ondertussen werd het donker en donkerder. In een kreek zagen we een glimp van een kleine otter. We zijn er naar toe gevaren, maar die was al weg. En dan barst de bui los. Dat is geen miezerregen maar een echte plensbui zoals die in de tropen voorkomt.

Ik had het geluk dat ik achterin zat en voor mijn voeten lag het emmertje. Mijn handdoek en mijn camera hield ik onder de emmer zodat die droog bleven. De anderen probeerden met hun lichaam de spullen droog te houden. Poehee wat waren we nat geworden. Gelukkig was het maar een bui en toen die over was droogden we weer snel op.

Langs de oever zagen we een slangenhalsreiger en even verderop een aantal Grote ani's (Crotophaga major)

We bereikten uiteindelijk rond het middaguur de steiger en konden we de bagage aan land brengen. Ondertussen ging ons Fred de kok/chauffeur zijn auto halen.