mount grootberg
Onze volgend bivak was Mount Grootberg. Een prachtige lodge bovenop een berg.
Maar eerst een prachtige rit door Damaraland. Fantastische landschappen maar ook vrij droog.
Weinig asfalt weg maar op de halfverharde wegen was toch een behoorlijke snelheid te halen. En onderweg uitkijken naar bijzonderheden. Het eerste wat we bij toeval zagen was de zgn Ruppell's Trap. Een korhaan die niet zo snel opvalt. We hebben een omtrekkende beweging met de auto gemaakt om die wat beter in het licht te krijgen. Gelukkig was die niet zo erg schuw.
En even later stoppen vanwege een plaspauze. Het wildplassen vulde het dierengebeuren goed aan en de enige die kwam kijken was een verdwaalde geit.
En na een eenzame giraf op de foto gezet te hebben de grote verrassing van vandaag. Een kudde van een 12-tal woestijnolifanten. Er zouden nog maar 600 van deze dieren rondzwerven en in dit enorme gebied was het heel veel geluk hebben om er tegen te komen. We hebben bijna een uur staan fotograferen. De grote bul kreeg ons in de gaten en bleef keurig tussen zijn kudde en ons in staan. Op een gegeven moment kwam hij zelfs steeds dichterbij en ging hij onder een boom op een meter of 10 staan en probeerde ons weg te kijken. Daar bleef het gelukkig bij. Zijn kudde kwam in beweging om verder te trekken en liep achter hem langs de weg over. Daar verdwenen ze langzaam kuierend. Zie het album over deze indrukwekkende dieren.
Een stukje verder stond een eenzame giraf langs de kant van de weg. Zelfs met de groothoek kreeg ik die niet helemaal op de foto. Dus maar wat portretjes gemaakt.
En dan in de verte een zebra en weldra zagen we er meer. Weliswaar op grote afstand maar toch dichtbij genoeg om een bewijsplaatje te maken. Ook dit zou een zeldzaamheid moeten zijn: de woestijnzebra. De strepen lopen niet door onder de buik en er zijn geen schaduwstrepen te zien. (In Etosha zouden we er nog velen zien)
En dan kwamen we bij Mount Grootberg aan. Beneden aan de berg moesten we ons melden en na een korte controle konden we naar boven. De Toyota's moesten in de lage gear gezet worden zo steil was het. Kruipend dus omhoog om halverwege door een tegemoet komende auto de weg versperd te zien. En de 2 heren die daar inzaten wilden met geen mogelijkheid een stuk terug omdat hun handrem kapot was (?). Onze auto's zijn toen achteruit gereden wat een hele prestatie was op dat zeer smalle pad en alleen buitenspiegels om te navigeren. Zelf was ik alvast halverwege uitgestapt om wat foto's te maken.
Uiteindelijk kwamen we boven aan en het familiehuis dat we met vieren deelden had een adembenemend uitzicht.
Er werd gewaarschuwd dat we niet te ver van het hoofdgebouw mochten gaan, want er waren 's middags leeuwen gesignaleerd. En dat op slechts 200 meter. Ik moest wel even terugdenken aan onze rit naar boven waar ik halverwege een tijdlang met een paar mensen gestaan had. Ook als we naar ons onderkomen wilden gaan mochten we niet alleen; we kregen iemand van de lodge mee.
Tijdens de heerlijke maaltijd en net na het hoofdgerecht kwam een ranger aan de gasten vragen of we zin hadden om een groepje leeuwen te zien. Uiteraard hadden we zin! En dus in een 2-tal safari wagens een paar minuten rijden naar een waterpoeltje waar er een 4-tal lagen te rusten. Had gelukkig wel een camera bij me en heb met ISO 16.000 en 1/5 sec uit de hand toch nog een mooi bewijsplaatje kunnen maken in het licht van de koplampen.
Dat de ochtendstond goud in de mond heeft, bleek wel de toen we nog voor het ontbijt het eerste licht de vallei in zagen komen. En weer was het genieten.
En na het ontbijt was het weer inpakken geblazen en gingen we op weg naar het volgende bivak In Opuwo.
